Zaledwie kilka dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to największa zbrojna akcja podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Na mocy rozkazu Dowódcy AK gen. Komorowskiego, rozpoczęła się pierwszego sierpnia 1944 r. Przez kolejne 63 dni działacze niepodległościowi rozgrywali bitwę, której celem była niepodległa Polska, wolna od wojennych działań niemieckich i władczości sowieckiej. Wedle obliczeń, mniej więcej 16 tys. osób straciło życie w czasie walki o stolicę, natomiast rannych było 25 tysięcy osób, w tym przeszło 6 tysięcy ciężko rannych. Dodatkowo, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary egzekucji przeprowadzanych poprzez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Niezaprzeczalnie największe rozszerzenie rzezi na ludziach nastąpiło w okresie pierwszych dwóch tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.
Jednakże, mimo potężnego poświęcenia i zadziwiającego bohaterstwa żołnierzy AK, oraz zwykłych cywili - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, z pewnością warto pielęgnować pamięć a także odwagę ludzi zaangażowanych w walkach i oddać im szacunek, bo przecież toczyli bój w imię godności i wolności człowieka. W następstwie tego nie tylko w ten jeden dzień w ciągu roku, ale też od czasu do czasu zatrzymać się na parę chwil w tym codziennym pędzie życia i przemyśleć to, jak dużo poświęceń oraz wyrzeczeń musieli przyjmować ludzie w tych trudnych czasach i w jak honorowy sposób udowadniali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Dzisiaj nietrudno jest nieuczciwie oceniać tych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, że żyli oni w całkowicie odmiennych realiach niż my. Warto oprócz tego obeznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, po to aby dowiedzieć się o większej ilości informacji, które też są istotne i potrafią zmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Ukażmy swoją empatię oraz respekt.
Zostaw komentarz