Raptem kilka dni temu mogliśmy obchodzić już siedemdziesiątą siódmą rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Na mocy decyzji Dowódcy AK generała Tadeusza Komorowskiego, zaczęła się 01-08-1944 r. Przez kolejne 63 dni powstańcy brali udział w walce, której ideą była Polska niezależna, wolna od wystąpień zbrojnych Niemiec oraz władczości sowieckiej. Wedle ustaleń, ok. 16 tysięcy osób straciło życie podczas walki o stolicę, z kolei rannych zostało 25 tys. osób, w tym ponad sześć tysięcy ciężko rannych. Mało tego, około 30 procent osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary egzekucji dokonywanych przez policyjne formacje niemieckie oraz wojskowe. Definitywnie największe natężenie zabójstw na ludziach miało miejsce podczas pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - kiedy wszedł w życie rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, pomimo ogromnego poświęcenia a także nadzwyczajnego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, a także zwykłych cywili - Powstanie nie udało się. Mimo tego, z pewnością wskazane jest dbać o pamięć oraz odwagę osób angażujących się w walkach i oddać im szacunek, gdyż przecież walczyli o wolność i godność człowieka. W związku z tym warto nie tylko w ten 1 dzień w trakcie roku, ale także częściej zatrzymać się na chwilę w tym pędzie życia codziennego i przemyśleć to, ile poświęceń oraz wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tamtych trudnych czasach i w jak honorowy sposób pokazywali swoją chęć jednoczenia się, odwagę, determinację oraz heroizm. Dziś łatwo jest niesłusznie oceniać tych ludzi, ale nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zdecydowanie innych realiach niż my. Warto też obeznać się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, aby poznać więcej szczegółów, które też są istotne i potrafią zmienić nasze postrzeganie zasadniczo całkowicie. Okażmy swoją empatię i respekt.

• wojna
• polska
• powstanie warszawskie
• 1944